کاش...

کاش میتونستم در جایگاهی باشم که حداقل دراین دنیای بی ارزش برای خودم ارزش می آفریدم ،

این را خوب میفهمم که خودم هم نمیتونم به خودم کمکی بکنم و وقتی دست به گریبان کسانی میشوم که شاید بتونند در حق من لطف کنند ، شرمسار میشم .

از اینکه آنها را به خوبی ستایش نکردم حال آنکه به وقت نیاز یادشون میکنم گرچه بزرگان نیازی به یاد کردن ندارند .

اما به خاطر خودم هم که میشد باید دلم میسوخت تا این زمان احساس خوشایندی داشتم به وقت تنهایی !

آنگاه که هیچ چیز و هیچ کس به درد آدم نمیخورد ،

کاش توشه ای داشته باشم شایسته ی خودم ،

شاید میشد 

برای خودم بسیار تأسف میخورم  که آن زمان فرصت داشتم 

افسوس که حالا نه وقت دارم نه میتونم جبران کنم !!!

مقدرم ساز آنچه را که مصلحتم میدونی !

 

 ّ خدا  ّ