به پای آرزوها...

آستانه نگاهی را در یاد دارم که نمیتوانم لحظه ای را با او همراه نباشم  ،

صداقتی را باور دارم  ،

 زیبایی را ... 

تا با باورم لحظاتی را مرور کنم مملو از اضطراب که آن هنگام دیگر خاطرات من با آن نگاه محکوم به تکرار شدن نباشند ،

چقد قشنگه شنیدن صدایی که حتی سردی روزگار و برخورد انسانهای بی احساس را هم گرما میبخشد ،

به پای آرزویی ایستاده ام که دست نیافتنیست ،

از هر چیزی بگذرم  از این نمیتوانم بگذرم  آسوده خاطرم از خاطره ای مصور  که نگاهی کوتاه را به من هدیه میکند و هر روز طعمی جدید را با رایحه گلهای نو شکفته در این روزگار تلخ  در دل و زبان  من مزه میکند ،،،