قصّه های تکراری زندگی

بگذار بگذرند روزهای دیگران ،
روزهای روزگار ما نیز خواهند آمد ، اعداد که متوقف نمیشوند .

آنوقت من نیز به روزها  لبخند خواهم زد شاید آن روز نباشم ولی روزگار تَبَسٌُم مرا به گُذَر 
ثانیه هایی که زخم بر تَن آدم می زنند خواهد دید ،

زخم هایی که هرگز نشمردشان .
سهم من در پذیرایی از تقدیر هرچه باشد من به اندازه ی این سهم نمی اندیشم و خوشبختی من در زندگی رازی دارد که همان رمز کنار آمدن و سازش با تقدیر است .
بر سَرِ دوراهی های زندگی که قدرت انتخاب نداشته باشی به سختی میخوری ،
مشکلاتی که گاهی آدمای معمولی را برای یک سرنوشت فوق العاده آماده میکنند .

و

سرنوشت دور نمایی از ذهن آدمی که در این میان
هر کسی معمار سرنوشت خودش است نه مسئول سرنوشت دیگران ،
پس در راستای اصلاح خودمون و ساختن وجودمون تلاش کنیم تا اتفاق های خوب بیافتد ،
و چیزی که سرنوشت آدمی را میسازد انتخابش نیست بلکه استعداد اوست و در این بین اگر کسی آگاهانه نمی خواهد  آدمی را بفهمد اجازه دهیم تا زمان ....
........................................................
آنچه در گذشته نشد گذشت و آنچه نشد میگذرد ...
و این همان قصه های تکراری زندگیست که همه جا هست .
 و عشق در این گونه مواقع یعنی توقف افکار

که در ژرفای بدن

موانع شکسته شوند و سکوت معنایی دیگر پیدا کند ...